انجمن علمی رنگ ایران
مواد پیشرفته و پوشش های نوین
2322-1356
9
34
2020
11
21
سنتز نانوساختار متخلخل چارچوب آلی-فلزی بر پایه زیرکونیوم به منظور تخریب عوامل آلاینده شیمیایی
2452
2460
FA
مسعود
خزایی
دانشجوی دکتری، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
mahdi377@yahoo.com
محمد
مهدی نژاد نوری
دانشیار، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
mahdi@chmail.ir
مهدی
حسن زاده
0000-0003-4951-8348
استادیار، دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه یزد، یزد، ایران
m.hasanzadeh@yazd.ac.ir
محمد
رضایی
دانشجوی دکتری، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
rezaei@chmail.ir
/amnc.2020.9.34.1
محققان با توجه به آثار شدید و زیانبار عوامل شیمیایی بر سلامت انسان و محیط زیست، همواره بدنبال روشهای موثر پاکسازی و رفع آلودگی بوده اند. در این پژوهش نانوساختارهای چارچوب آلی-فلزی برپایه زیرکونیوم (UiO-66) به دو روش ژل پایه (زیروژل) و حلالی-حرارتی (آئروژل) سنتز شد. مورفولوژی، ساختار کریستالی، خصوصیات تخلخل و سطح مخصوص و همچنین رفتار آنها در برابر تجزیه دی متیل متیل فسفونات (DMMP) به عنوان شبه عامل اعصاب با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، پراش پرتو ایکس (XRD)، ایزوترم جذب گاز نیتروژن (BET) و کروماتوگرافی گازی- طیف سنج جرمی (GC-MS) ارزیابی شد. نتایج بدست آمده نشاندهنده سنتز آئروژل و زیروژل UiO-66 با توزیع اندازه یکنواخت و ساختار کریستالی بوده است که بیانگر سنتز موفقیتآمیز ترکیبات مذکور میباشد. همچنین زیروژل UiO-66 سطح مخصوص و حجم حفرات بیشتری نسبت به نانوکریستال UiO-66 (آئروژل) نشان داد. بررسیهای عملکرد رفع آلودگی نانوساختارهای چارچوب آلی-فلزی سنتز شده نشان داد که زیروژل UiO-66 با زمان نیمه عمر 6/28 دقیقه، خاصیت کاتالیستی بهتری در مقایسه با آئروژل UiO-66 داشته است، بطوریکه در مدت زمان 120 دقیقه و دمای محیط، حدود 80% از عامل آلاینده DMMP هیدرولیز شده است.
چارچوب آلی-فلزی,سطح ویژه,دی متیل متیل فسفونات,هیدرولیز
https://amnc.aut.ac.ir/article_115567.html
https://amnc.aut.ac.ir/article_115567_984212e37940d101fbad7afa0ab83acf.pdf
انجمن علمی رنگ ایران
مواد پیشرفته و پوشش های نوین
2322-1356
9
34
2020
11
21
بررسی نانوساختار، خواص مغناطیسی و رفتار فتوکاتالیستی نانوکامپوزیت های Fe3O4/Ag تهیه شده به روش مایکروویو
2462
2473
FA
فرناز
مغازهء
0000-0002-1611-5545
استادیار، گروه ریاضی و فیزیک، دانشکده علوم پایه، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
f_maghazeii@yahoo.com
داوود
قنبری
استادیار، گروه علوم پایه، دانشگاه صنعتی اراک، اراک، ایران
ghanbarichemist@gmail.com
/amnc.2020.9.34.2
نمونههای حاوی نانوذرات اکسیدآهن به روش همرسوبی در مایکروویو با استفاده از آب و اتیلن گلیکول به عنوان حلال سنتز شدند. سنتز در حضور عوامل فعالکننده سطحی نشاسته، لاکتوز و سدیم دو دسیل سولفات ( SDS ) تکرار شد. تحلیل با میکروسکوپ الکترونی روبشی( SEM )و پراش پرتو ایکس (XRD )جهت بررسی نانوساختار نمونهها انجام شد. نتایج SEM نشان دادند که نوع حلال و عامل فعالکننده سطحی در خصوصیات نانوساختاری نمونهها مؤثرند. در مرحله بعد با استفاده از نانوذرات اکسیدآهن تهیه شده و نیترات نقره، نانوکامپوزیت هسته-پوسته تهیه شد و نانوساختار آن با استفاده از تحلیل های SEM و میکروسکوپ الکترونی عبوری ( ( TEM مورد بررسی قرار گرفت. قطر میانگین نانوذرات در تمام نمونه ها توسط نرمافزار SEM در محدودهnm ۴۰-۵۵ و با دقت بیشتر به کمک نرم افزار Motic مابین nm ۴۴-۶۴ بدست آمد. طیفهای تهیه شده توسط طیف سنج مادون قرمز تبدیل فوریه(FT-IR) برای نانوکامپوزیت و نمونه حاوی اکسیدآهن نیز نشان دادند که نمونههای تقریباً خالصی بدست آمده است. همچنین منحنیهای هیسترزیس بدست آمده از مغناطیس سنج نمونه ارتعاشی ( VSM) نشان دادند که هر دو نمونه دارای خاصیت سوپر پارامغناطیسی هستند. در نهایت برای تأیید رفتار فتوکاتالیستی این نانوکامپوزیت، از دو محلول رنگی متیل اورنج و کنگورد حاوی نانوکامپوزیت تحت تابش پرتو فرابنفش استفاده شد و اثر مقدار ماده جاذب، pH محلول و مدت زمان پرتودهی روی درصد کاهش غلظت رنگ محلولها مورد بررسی قرار گرفت که حدود ۹۰٪ کاهش غلظت رنگ برای مقدار جاذب gr/lit ۹/.، ۲=pH و مدت زمان تابش ۸۰ دقیقه بدست آمد.
سوپرپارامغناطیس,نانوذرات اکسید آهن,نانو ساختار,نانو فتوکاتالیست,نانوکامپوزیت اکسید آهن/ نقره
https://amnc.aut.ac.ir/article_118633.html
https://amnc.aut.ac.ir/article_118633_9054fb25397f637abd9166f0a0e35cf9.pdf
انجمن علمی رنگ ایران
مواد پیشرفته و پوشش های نوین
2322-1356
9
34
2020
11
21
مبدل انرژی هیبریدی تریبو-پیزوالکتریک از پارچه پشمی و لایه نانوالیاف PVDF/BaTiO3
2474
2481
FA
مسعود
لطیفی
استاد، دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
latifi@aut.ac.ir
روح الله
باقرزاده
0000-0001-8297-5343
استادیار، پژوهشکده مواد و فناوری های پیشرفته در نساجی، پردیس مواد و فرآیندهای پیشرفته، دانشگاه صنعتی امیرکیبر، تهران، ایران
bagherzadeh_r@aut.ac.ir
/amnc.2020.9.34.3
برداشت انرژیهای هدر رفتنی با کمک مبدلهای انرژی مکانیکی به الکتریکی با توجه به معضل جهانی انرژی، از جمله رویکردهای نوین در توسعه محصولات میکروالکترونیک مبتنی بر سازوکار پیزوالکتریک و تریبوالکتریک میباشد. در این مقاله ترکیبهای مختلفی از مبدلهای الیافی شامل نانوالیاف PVDF و نانوالیاف کامپوزیتی PVDF/BaTiO3 با لایههای پشمی با سه نوع بافت حلقوی پودی و الیاف پشم شانهشده، باتوجه به جایگاه مناسب ماده پشم و PVDF در گروه مواد تریبوالکتریک، در نظر گرفته شد. میزان ولتاژ الکتریکی خروجی حاصل از تماس- جدایش تریبوالکتریک بر واحد سطح مبدل جهت ارزیابی خواص نمونههای تولید شده و مقایسه آنها با مبدلهای تکلایه اندازهگیری شد. همچنین نحوهی چیدمان بهینه لایهها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسیها نشان داد که بهترین چیدمان لایهای تریبوالکتریک در یک نیروی مشخص با ساختار کمانشکل حاصل شده و مقدار بالاترین خروجی (V/cm2)35/4 قابل دسترس میباشد. در حالی که خروجی لایهی پیزوالکتریکPVDF بهتنهایی در بهترین لایهی ترکیبی آزمایششده در نمونههای تریبوالکتریک بهمقدار(mV/cm2) 475/0 میباشد. بر اساس نتایج بدست آمده، ساخت مبدلها به صورت هیبریدی با ساختار معرفی شده در این پژوهش میتواند در ازای اعمال نیروی یکسان، خروجی مبدل تریبوالکتریک را نسبت به لایهی مبدل پیزوالکتریک PVDF/BaTiO3، بیش از 9000 برابر افزایش دهد. ساختار معرفی شده می تواند به عنوان گامی موثر در راستای توسعه مواد پیشرفته برای توسعه محصولات میکروالکترونیک خودشارژشونده و قابل پوشیده شدن مورد استفاده قرار گیرد.
مبدل های انرژی,پیزوالکتریک,تریبوالکتریک,نانوالیاف کامپوزیتی,نانوالیاف PVDF/BaTiO3
https://amnc.aut.ac.ir/article_118634.html
https://amnc.aut.ac.ir/article_118634_8558612f870a321088e13aba7fdc136f.pdf
انجمن علمی رنگ ایران
مواد پیشرفته و پوشش های نوین
2322-1356
9
34
2020
11
21
تهیه فوتوآندهای برپایه هماتیت اصلاح شده با تنگستن برای حفاظت کاتدی فوتوالکتروشیمیایی فولاد ضدزنگ
2482
2489
FA
محمد محسن
مومنی هامانه
استادیار، گروه شیمی فیزیک، دانشکده شیمی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
mm.momeni@cc.iut.ac.ir
یوسف
غایب
دانشیار، گروه شیمی فیزیک، دانشکده شیمی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
ghayeb@iut.ac.ir
زهرا
براتی
کارشناس ارشد، دانشکده شیمی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
baratiz91@yahoo.com
/amnc.2020.9.34.4
حفاظت کاتدی با استفاده از فوتوکاتالیستها، روش جدیدی از محافظت فلزات است که به حفاظت کاتدی فوتوالکتروشیمیایی مشهور است. در این پژوهش، در ابتدا نانولولههای هماتیت به روش آندایزینگ الکتروشیمیایی تهیه شد و سپس با استفاده از روش رسوب شیمیایی حمامی در زمانهای مختلف، ذرات تنگستن تری اکسید بر روی سطح نانولولههای هماتیت ایجاد شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی، تشکیل نانولوله های منظم هماتیت را بر روی سطح تائید کرد به گونه ای که افزایش زمان رسوبدهی، باعث کاهش قطر دهانه نانولوله ها از 40 نانومتر به حدود 36 نانومتر شد. نتایج آزمونهای XRD و EDX-Mapping حضور ذرات تنگستن و توزیع یکنواخت آن بر روی سطح نانولوله ها را نشان داد. برای بررسی خاصیت فوتوالکتروشیمیایی نمونهها، به عنوان فوتوآند در حفاظت فوتوالکتروشیمیایی فولاد ضدزنگ 403، از روشهای کرونوآمپرومتری، پتانسیل مدار باز و روش تافل استفاده شد. نتایج نشان داد که نمونههای پوشش داده شده از عملکرد بهتری در مقایسه با نمونههای فاقد پوشش برخوردار بوده و از بین همه نمونه ها، نمونه T3 (با زمان رسوبدهی سه ساعت) بهترین عملکرد را دارد. همچنین محاسبه نیمه عمر الکترون در نمونهها با استفاده از نمودارهای OCP نشان داد که این مقدار برای نمونه های H، T1، T2 و T3 بهترتیب برابر است با 92/0، 96/1، 12/2، 99/1 ثانیه.
هماتیت,تنگستن تری اکسید,حفاظت کاتدی فوتوالکتروشیمیایی,فولاد ضدزنگ
https://amnc.aut.ac.ir/article_118635.html
https://amnc.aut.ac.ir/article_118635_729a64fa89b1c50008f5e8f41299bdcd.pdf
انجمن علمی رنگ ایران
مواد پیشرفته و پوشش های نوین
2322-1356
9
34
2020
11
21
فرمولاسیون پوشش متالیک خود لایه شونده بر پایه پلییورتان با بهره گیری از روش طراحی آزمایش تاگوچی
2490
2500
FA
محمد
فرخی
گروه مهندسی پلیمر، دانشکده مهندسی شیمی و پلیمر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
mehar.farrokhi@gmail.com
داود
زارعی
0000-0002-7129-2325
استادیار، گروه مهندسی پلیمر، دانشکده مهندسی شیمی و پلیمر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
d_zarei@azad.ac.ir
/amnc.2020.9.34.5
در این پژوهش، پوشرنگ رویه متالیک از نوع خود لایه شونده بر پایه رزین پلییورتان متشکل از پلی ال اکریلیک بصورت تک لایه و با براقیت بالا، بدون استفاده از لایه لاک بیرنگ (لایه شفاف فاقد رنگدانه)، با هدف پوشش دهی قطعات صنعتی و لوازم خانگی و بعضا تعمیر بدنه خودرو بالانس و طراحی شد. هدف از انجام کار، کاهش میزان مواد مصرفی، خطای کار و زمان پوشش دهی نسبت به حالت مرسوم و سنتی(بصورت دو لایه پوشش متشکل از پوشش میانی متالیک و یک لاک بیرنگ شفاف) بوده است. برای طراحی آزمونها (DOE) از روش تاگوچی جهت بهینه یابی نوع و مقدار مواد اولیه اصلی تاثیرگذار بر پوشش اعم از نوع رزین آکریلیک پلی ال، سلولز یوتیرات استات و وکس استفاده شد. آزمونهای مختلف نظیر چسبندگی، براقیت، سختی، میزان ابلقی شدن، مه نمک، غوطه وری بر روی پوشرنگهای بهینه شده انجام شد. نتایج برای نمونه بهینه نشان دهنده میزان چسبندگی درجه (5B)، براقیت در حدود 89 درصد، میزان ابلقی شدن در سطح 51 و سختی در حد 210 ثانیه با مقیاس پرسوز بود. همچنین هیچ گونه رسوب و ته نشینی در حالت مایع مشاهده نشد و نتایج آزمونهای مقاومت در برابر رطوبت و غوطه وری در آب، بر اساس معیارهای استاندارد در قیاس با نمونه های دولایه مرسوم، قابل قبول و تایید بودند.
خود لایه شونده,پوشرنگ متالیک,پلی ال اکریلیک,واکس,سلولز استات بوتیرات
https://amnc.aut.ac.ir/article_119155.html
https://amnc.aut.ac.ir/article_119155_b0bd85c25611a9eaef902f8bfb5b47a4.pdf
انجمن علمی رنگ ایران
مواد پیشرفته و پوشش های نوین
2322-1356
9
34
2020
11
21
سنتز میکروکپسولهای پلیآنیلین حساس به واکنش کاهش- اکسایش محتوی بازدارنده ۸- هیدروکسی کوئینولین بهمنظور حفاظت پوششها در برابر خوردگی
2502
2511
FA
ملیحه
طاهری
دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
taheri.nafis@yahoo.com
علی اصغر
سرابی
دانشیار، دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
sarabi@aut.ac.ir
شمیم
روشن
دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
sh.roshan34@gmail.com
/amnc.2020.9.34.6
در پژوهش حاضر میکروکپسولهای پلیآنیلین به روش پلیمریزاسیون اکسیداسیونی آنیلین در مینیامولسیون مستقیم تهیه شدند. از 8- هیدروکسی کوئینولین (8-HQ) بهعنوان بازدارنده خوردگی در هسته میکروکپسولها استفاده شد که میتواند بهعنوان یک شناساگر فلورسنتی نیز عمل کند. شناسایی میکروکپسولهای سنتز شده با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FE-SEM)، آزمون تفرق نور پویا (DLS)، طیفسنجی مادون قرمز با تبدیل فوریه (FTIR)، آزمون توزین حرارتی (TGA) و طیفسنجی نور مرئی- فرابنفش (UV-Vis) انجام شد. بررسی کیفی رفتار مقاومت به خوردگی پوششهای حاوی میکروکپسول با استفاده از آزمون مه نمکی انجام شد. تصاویر FE-SEM برای بررسی سطح میکروکپسولها مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به تصاویر، شکل ظاهری میکروکپسولها در حضور و عدم حضور 8-HQ تفاوت چندانی ندارند و میکروکپسولهای سنتز شده، کروی شکل و با اندازه ۵-6/0 میکرومتر هستند. نتایج آزمون DLS، نشان داد که میکروکپسولهای تهیه شده تک پراکنشی هستند و توزیع اندازه ذرات باریکی را دارند. ساختار شیمیایی میکروکپسولها با استفاده از آزمون FTIR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون TGA، شکلگیری میکروکپسولهای پلیآنیلین را تأیید کرد. نتایج آزمون UV-Vis نشان داد که میکروکپسولهای پلیآنیلین به عوامل کاهنده و اکسنده حساس هستند و با انجام واکنشهای کاهش- اکسایش رهایش مییابند. از آنجا که میکروکپسولهای PANI میتوانند پاسخ کاهش- اکسایشی در برابر محرکهای الکتریکی یا شیمیایی نشان دهند، این ذرات انتخاب مناسبی برای کاربردهای ضد خوردگی و خودترمیم شوندگی در سامانههای فلزی هستند. نتایج آزمون مه نمکی نشان داد که پوشش اپوکسی حاوی ۵ درصد وزنی میکروکپسول، مقاومت به خوردگی بهتری نسبت به پوشش اپوکسی دارد.
میکروکپسول پلیآنیلین,خودترمیم شونده,شناساگر فلورسنتی,۸- هیدروکسی کوئینولین,مینیامولسیون
https://amnc.aut.ac.ir/article_119778.html
https://amnc.aut.ac.ir/article_119778_8a96a8002cf13f40404e24edaf0b361b.pdf
انجمن علمی رنگ ایران
مواد پیشرفته و پوشش های نوین
2322-1356
9
34
2020
11
21
سنتز و بررسی رفتار هدایت الکتریکی کامپوزیت نشاسته شبکهای شده حاوی افزودنی نانوکلی مونتموریلونیت و گرافیت
2512
2518
FA
معصومه
مشرفیان
دانشجوی دکترا، بخش شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، اراک، ایران
prq2062@yahoo.com
محمد
صادقی
دانشیار، بخش شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، اراک، ایران
m-sadeghi@iau-arak.ac.ir
احمدرضا
مساح
استاد، بخش شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرضا، شهرضا، ایران
a.massah1380@yahoo.com
/amnc.2020.9.34.7
در این مقاله نانوکامپوزیت نشاسته حاوی افزودنی نانوکلی مونتموریلونیت و گرافیت سنتز شده و با روشهای مختلف مورد شناسایی قرار گرفته است. برای بهبود خواص نانوکامپوزیتف نشاسته با منومر متیلمتاکریلات عاملدار شده و سپس با انجام واکنش پلیمریزاسون بر روی نشاسته، پلیمر پلی(متیل متاکریلات) بر روی نشاسته قرار گرفته است. عامل شبکهساز متیلن بیسآکریلآمید برای ایجاد پیوندهای عرضی در پلیمر و شبکهای کردن آن مورد استفاده قرار گرفته است. کامپوزیت تهیه شده در این تحقیق با روشهای مختلف شامل پرتونگاری رزونانس مغناطیس هسته، پرتونگاری زیرقرمز، تصویربرداری میکرویکوپ الکترونی روبشی و آنالیز وزنسنجی حرارتی مورد شناسایی قرار گرفت. از گرافیت به عنوان افزودنی رسانا در کامپوزیت استفاده شده و رسانایی الکتریکی کامپوزیت با روش طیفسنجی امپدانس الکتروشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفته است. مقادیر مختلف گرافیت شامل 0، 5، 10 و 15 درصد وزنی گرافیت به عنوان افزودنی در کامپوزیت استفاده شده و بررسی رسانایی الکتریکی نشان داد که کامپوزیت حاوی 10 درصد وزنی گرافیت بیشترین رسانایی را نشان داده است. نایج به دست آمده نشان داد که کامپوزیت نشاسته شبکهای حاوی افزودنی نانوکلی مونت موریلونیت و گرافیت دارای رسانایی الکتریکی میباشد.
کامپوزیت زمینه پلیمری رسانا,نشاستهی شبکهای,نانوکلی مونتموریلونیت,گرافیت
https://amnc.aut.ac.ir/article_119779.html
https://amnc.aut.ac.ir/article_119779_2ebdd78bdfeca4c9ab18705817c3fc76.pdf